- mahcûb
- (A.)[ بﻮﺠﺤﻡ ]1. örtülmüş.2. utangaç.♦ mahcûb etmek utandırmak.♦ mahcûb olmak utanmak.
Osmanli Türkçesİ sözlüğü . 2015.
mahcûb
Look at other dictionaries:
MAHCUB — Utanan. Utangaç. * Perdeli, örtülü. Kapalı. * A ma. * Yaşmak veya perde ile mestur olan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ödlik — mahcub; yüreksiz … Çağatay Osmanlı Sözlük
mahcubane — zf., esk., Ar. maḥcūb + Far. āne Mahcupça … Çağatay Osmanlı Sözlük
mahcup — sf., bu, Ar. maḥcūb Utangaç, sıkılgan Kenara mahcup bir çocuk gibi büzüldü. S. F. Abasıyanık Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller mahcup çıkarmamak mahcup etmek mahcup kalmak mahcup olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
END-BEND — f. Utanmış, mahcub. * Boğum boğum, kısım kısım, parça parça … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HAYADAR — f. Utangaç, çekingen, mahcub … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HİCABÎ — Zar ve perde ile alâkalı ve ona müteallik. Perde ve örtüye âit. * Mahcub. Utangaç … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
KEHA — f. Mahcub, utangaç … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ŞERMENDE — f. Utanmış, mahcub. Utanılacak bir iş yapan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ŞERMNÂK — f. Mahcub. Utangaç … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
